HASAN HARAKANİ'DEN MÜNACAT

[aslıverda]

HASAN HARAKANİ'NİN
HER GECE OKUDUĞU MÜNACAT

''Allahım,
kalkış günü,elimde defterimle huzuruna geldiğimde sana ne cevap vereceğimi bilmiyorum.''
''Ey Ebu'l-Hasan,diriliş günü söyleyeceklerini şimdi söyle.''
''Allahım,
Beni ana rahminde,karanlıkta aciz bir şekile uyuttun.
Vucuda getirdiğinde aç mideyi bana yoldaş ettin,doğarken bu yüzden ağlıyordum.
Annemin sütüyle beni besledin,yatıştırdın.
Kundağa sardıklarında rahatladım sandım.
Oysa elimi ayağımı bağlayıp beni yordular.
Konuşunca derdimi anlatır kurtulurum dedim,olmadı,
bu kez beni bir öğretmenin eline verdiler.
terbiye sopasıyla
emdiğimi burnumdan getirdiler,ondan korkar oldum.
Onu aşınca başka bir şeyle uğraşamayacak biçimde şehveti bana musallat ettin.
Zina korkusuyla bir kadınla evlendim,bana çocuklar verdin,onların şefkatini yüreğime yerleştirdin.
Barınma, giysi ve yiyecekleri için ömrümü tükettirdin.
Ondan kurtulunca yaşlılık ve güçsüzlüğü verdin,bedenime hastalıklar yerleştirdin.
Ölünce rahatlarım diyor,teselli buluyordum,binbir işkenceyle,acımasız kılıçlarla ruhumu almak için
beni ölüm meleğinin elinde tutuklattın.
Onu aşınca karanlık bir çukura koydun.o çaresizlikte iki sorgucuyu gönderdin,'kendini ve milletimi sordurdun.'
Ondan kurtulunca mezarda beni dirilttin,kıyametin kızgınlığında haşrettin,
pişmanlık ve nedamet dolu bir defteri elime verdin,'Oku' dedin.
Allahım,kitabım sözlerimdir,bütün bunlar kulluğuma engeldi,senin hizmetini gereğince yerine getiremedim.
Allahım,çaresiz ve eliboş geldim huzuruna.
Ama beni bağışlamaktan seni kim alıkoyabilir ki!''
Nida geldi ki,
''Erdem ve cömertliğimle seni bağışladım.''
(Cam ve elmas)