NEFSİN MERTEBELERİ

[muhteremnur]

NEFSİN MERTEBELERİ
Nefsin birçok mana ve sıfatları vardır.
Nefs-i Emmâre:
Devamlı kötü işleri emreden nefis demektir. Bu nefsin sıfatı, hep kötü işleri istemektir. Kötü işleri güzel görür, kalbi devamlı o tarafa çeker.
Nefs-i Levvâme:
Kendini kınayan, kötüleyen, azarlayan nefis demektir. Tövbe ve terbiye ile bir derece uyanan nefis, bu merhalede kendi işlediği kötülükleri önce zevk alıp yapsa da peşinden pişman olur, kendisini kınar, yapmamak için karar verir. Ancak günah önüne gelince, duramaz, yine içine düşer. Sonra tekrar pişman olur.
Nefs-i Mülhime:
İlham, feyiz ve keşfe ulaşan ve hayırda kalbe yoldaş olan nefis demektir. Nefis tövbe ile günahların ağırlığından ve şehvet bağından kurtulup itaate yönelirse, ilham ve feyiz almaya kabiliyet kazanır.
Nefs-i Mutmainne:
Huzur bulmuş, sakin olmuş, rahatlamış, ıstırabı dinmiş, şek ve şüphesi gitmiş nefis demektir. Bu mertebe, yüce Allah?a dostluk yani velayet mertebesidir. Bu merhalede nefis, kalple birlikte bütün ilâhî emirlere sevgi ile uyar.
Nefs-i Râdiye:
Allah?tan razı olan, O?ndan gayri her şeyi gözünden silip atan ve sadece rabbine nazar eden nefis demektir. Bu sıfata ulaşan nefis, kendi iradesini yüce Allah?ın iradesine teslim eder. O?nun için sever, O?nun için kızar; O?nun için yaşar.
Nefs-i Merdıyye:
Yüce Allah?ın kendisinden razı olduğu nefistir. Bu nefis sahibi öyle terbiye olmuştur ki, ne yapsa Allah rızasına uygun olur. Günahları unutur; ilâhî aşk denizinde yüzer; her şeyi ile âleme rahmet olur. Ona keşif ve keramet olarak ne verilse, o Allah rızasında başka bir şeye iltifat etmez. Bu makam büyük velîlerin, ariflerin, kâmil insanların makamıdır.

[Yusuf Esad]

Daha geniş bir şekilde konu ile bilgilenmek isteyen kardeşlerimiz için Eşrefoğlu Rumî Hazretlerinin Müzekkin-i Nüfûs adlı eserinden faydalanabilirler