Gucdüvânî

Devir Nasreddin Hoca devridir. Zamanın idaresi tarafından asayişin sağlanması için olsa gerektir ki; pala, yatağan, kama gibi kesici, yaralayıcı nesnelerin taşınması yasaklanmıştır. Kolluk kuvvetleri, Hoca’nın bu yasağa rağmen sokakta kuşağının arasında kocaman bir palayla arz-ı endâm ettiğini görür ve Hoca’yı hesaba çeker:
“Aman Hoca’m, sokağa bu şekilde çıkmanın yasak olduğunu bilmez misin?” sorusuna;
“Hiç bilmez olur muyum, elbette bilirim.” cevabını verir Hoca. Kolluk kuvvetleri bunun üzerine:
“Madem bilirsin de, ne diye yanında kocaman bir pala taşırsın?” derler. Hoca:
“Bilirsiniz ki ben hocayım, yazı yazarım, kitap okurum. Kimi zaman kitaplarda imlâ yanlışlığı yahut ifade bozukluklarıyla karşılaşırım. Böyle zamanlarda bu palaya ihtiyaç duyar ve yanlışları bununla kazıyıp düzeltirim.” cevabını verir. Görevliler kendisine:
“Etmeyin Hoca’m, böyle bir iş için kocaman bir palaya ne hacet? Küçük bir çakıyla da bu ihtiyacınızı göremez misiniz?” derler. İşte bu soru, Hoca’ya o ana kadar sabırla beklediği taşı gediğine koyma fırsatını verir:
“Bazen öyle büyük yanlışlıklar oluyor ki, bu pala bile onu kazımak için küçük kalıyor.”