GÖNÜL DÜNYAMIZDAN BİR YILDIZ DAHA KAYDI

[aslıverda]

ERZURUMLU HÜSNÜ (DUMLU) EFENDİ DAR-I BEKAYA İRTİHAL EYLEDİ
Hüsnü Efendi Erzurum’un Merkeze bağlı Serçeme, yeni adıyla Eskipolat köyünde 1912 yılında dünyaya geldi.Annesi Fatima hanım babası ise Molla Abdullah’tır.Babası medrese eğitimi sırasında kurtuluş savaşına katılmış ve şehid olmuştur.
Küçük yaşlarda Annesi ve Biraderi Hattat Mustafa Necati efendi ile birlikte Erzurum’a gelen Hüsnü Efendi çeşitli medreselerde ulum-u diniyye tedrisatı görmüştür.Ayrıca Erzurum’un Manevi şahsiyetlerinden Alvarlı Muhammed Lütfi Efendi’nin sohbetlerine devam ederek feyizlenmiştir.
1940’lara gelindiğinde Türkiye’de oluşan siyasi şartların ağırlaşması karşısında peygamber aşığı olan iki kardeş Anneleri Fatıma hanım ile birlikte Medine’ye hicret kararı almışlar ve ilk teşebbüslerinde başarılı olamayarak Gaziantep’te üç yıla yakın kalmışlardır. 1949 yılında tekrar Medine Yollarına düşmüşler çileli ve çok zor şartlarla medineye ulaşailmişlerdir ve bu tarihten itibaren peygamber komşuluğu başlamıştır.
Medine’de kaldıkları dönemde Hattat Mustafa Necati Efendi Medrese-i Felahta müderrislik yapmış Ehli sünnet akidesini yılmadan tüm baskılara rağmen savunmuş ve bu konuda bir otorite olmuştur.her iki kardeşte İslam dünyasının her tarafından alim ve fazıl insanların iltifatlarına ve muhabbetlerine mazhar olmuşlardır.Gelen ihtiyaçlı insanların yardımına ayrım yapmadan koşmuşlardır.
Hüsnü Efendi bazı zamanlar Hacca gelen hacıların çok yürümekten çatlayan ayaklarına o her zamanki mütevazi haliyle merhem sürmüş,tanıdığı bütün insanara ilmi ve irfanıyla manevi klavuzluk yapmıştır .Bu arada Hacca gelenlerin kalmaları için bir de misafirhane (Erzurum Rıbat) yaptırmışlar ve yakın bir zamana kadar bu misafirhanenin idaresiyle meşgul olmuşlardır..Medine’de kaldıkları dönemde Başta Ali Ulvi Kurucu olmak üzere bir çok tanınmış alim ve fazıl insanla sıkı dostlukları olmuştur.
Hüsnü Efendi Memleket sevgisini ve Erzurum’u hiç unutmamış bu sebeple defalarca Erzurum’a gelerek bu hasretini gidermiştir.Her gelişinde etrafında manevi bir halka oluşmuş,her kesimden her görüşten insan onun sade ve vakur duruşuyla kendine has uslubuyla yaptığı sohbetleriyle huzur bulmuştur.Hatta Türkiye’nin her tarafından onun Erzurum’da olduğunu duyanlar koşarak ziyaretine gelmiş ve onun manevi şahsiyetinden feyz almışlardır.
kendisinden dua isteyenlere “kendisi muhtac-ı himmet bir dede ,nerde kaldı karşıya himmet ede” der, az fakat öz, ayet ve hadislerle konuşur,İslam alimlerinin ve şairlerin veciz sözlerinden söyler, bunları orada bulunanlara tekrar ettirirdi.
O’nu insanların gönlünde bir yıldız yapan İrfanı,Edebi, müstesna ve mütevazi kişiliğiydi. zira ''edep ehli keremden hali olmaz,edepsiz okusada alim olmaz''diyerek ilmin tek başına insan için bir anlam ifade etmediğini söyler, kadın olsun,erkek olsun ilim almanın önemini de şu sözlerle ifade ederdi;''Cahil dostun olacağına Alim düşmanın olsun daha iyidir. zira insan ne kadar iyi niyetli olursa olsun eğer cahil ise çevresindekilere bilmeyerekte olsa daima zarar verir.''
Sık sık tekrar ederek dedemin duasıdır dediği ve dilinden düşürmediği “Ger günahım Küh-i kaf olsa ne gamdır ya Celil, Rahmetin Bahrine nisbet innehu şey’un kalil”(günahım kaf dağı kadar olsada gam değil,senin rahmet denizinin yanında herşey küçüçük kalır) mısrası ile günüllere manevi umut aşılayan Hüsnü Efendi, bir bahar mevsiminde 15 Mart 2008 Cumartesi günü çok sevdiği peygamber diyarında aramızdan ayrılarak canı canana kavuşmuştur. Cenazesi Mescid-i Nebevi’de kılınan öğle namazını müteakip Cennetü’l- Baki’de toprağa verilmiştir.Allah denildiğinde gözünden yaşlar akan bu Hak aşığına Cenab-ı Allah’tan Rahmet diler,Mekanının Cennet Makamının Firdevs-i ala olmasını niyaz ederiz.

[cahid]

Allah rahmet eylesin, derecesini âlî eylesin.

[Leyla Hanne]

Allah rahmet eylesim, makamını yükseltsin ahirettede peygamberlere komşu bir kul eylesin, rabbim cemaliyle şereflendirsin kardeşim....