Gucdüvânî

Sen gönül dünyamın tertemizi
Sen yaşadığım dünyamın kirlenmemişi
Sen ömrümün hiç kışa dönüşmeyen yazı

Seni tanıyalı gece değil
hep gündüz uyur oldum
Biliyormusun
ben artık yıldızları gündüzde görebiliyorum
Seni tanıyalı...

Seni tanıyalı
Benim güneşim hiç doğmadı
Yetmiyor artık hiç bir zaman
kendime yetiremiyorum seni sevmeyi
Adım sanım silindi dünyadan
seni tanıyalı...

Seni tanıyalı
artık bir tek sen varsın
senden önce bir hayalmişim ben anladım
Gerçeğimin tablosu oldun
kalbimin güzide duvarında asılı

Gerçeğimin gölgesisin anladım
sana sımsıcacık
içi acıyla dopdoluda olsa
elveda
elveda solmayan gülüm
elveda...

Zannederdim aşkımı bir şûha bağlarsam geçer
Yar eliyle yâremi bir kerre dağlarsam geçer
Bitmiyor ah-u figânım bülbül-i şeydâ gibi
Geçmiyor gülmekle hüznüm, belki ağlarsam geçer...

Şiiri okuyunca dilime bu dörtlük geldi nedense?

Elvedaların, Merhabası olması temennisi ile...