Gucdüvânî

SA arkadaşlar!Bu konudaki fikir ve düşüncelerimizi paylaşalım.Rabbim şimdiden razı olsun.Selametle...

A.s.
Saygı değer kardeşimiz;
sitemizin bu kısmı kampanya ile ilgili bir bölüm açtığınız başlık ile ilgili değil. Bu yüzden yazınızı ilgili bir kısıma taşıyorum. Allah'a Emanet Olunuz...

Şüphesiz ki kaynağımız Kur?an-ı Kerim ve Peygamberimiz (SAV)in hayatıdır . Ancak Mürşide gerek yok demek doğru değildir, veballidir, yanlıştır. Çünkü Allah-u Teâlâ Hazretleri Kur'an-ı Kerim'de buyuruyor ki:
(Ve in min ümmetin illâ halâ fîhâ nezîr) ''Hiç bir ümmet, topluluk yoktur ki, Allah oraya bir haberci, bir nezîr, tehlikelerden haber veren bir vazifeli şahıs göndermiş olmasın!''
Vazifeli şahıs demek, mürşid demek... Mürşidsiz olsaydı, o zaman Allah böyle demezdi. ''Bazı yerler olmayabilir.'' derdi. Demek ki ihtiyaç var ki bir mürşide, bir yol göstericiye, bir vazifeli kimseye; onun için gönderiyor. O halde mürşidsiz olmaz!..
Mürşidler Peygamber Efendimiz'in varisleridir. Peygamber Efendimiz'in sahabesiyle durumu nasılsa, sahabenin Peygamber Efendimiz'e karşı durumu nasılsa, mürşidlerle müridler arasındaki durum da aynıdır. Peygamber Efendimiz sahabesinin Allah'la arasına girmiş denilebilir mi?.. Öyle şey olur mu?.. Allah'a götürüyor. Allah'a götüren yolda rehber ve klavuz oluyor. Onun için, araya girmek diye bir yorum yanlıştır.
Bir mürşide bağlanmak şirktir demek de çok büyük bir hatadır. Şirk, Allah'ın varlığını yanında bir başka varlık tasavvur etmektir. Bir insanın hocasını sevmesi Kur'an'ın emridir, dinimizin gereğidir. Hadis-i şeriflerin gereğidir. Hocasına bağlanması da ondandır. Bütün mesele, ciddî bir hocaya, gerçek bir mürşide bağlanmaktır. Ona bağlandığı zaman zâten, onun mâni olmadığını, bil'akis rehber ve klavuz olup, elinden tutup hayra ve hakka götürdüğünü görecektir.
Mürşidsiz, üstadsız, hocasız tıp da olmaz, mühendislik de olmaz!.. Marangozluk da olmaz, terzilik de olmaz, berberlik de olmaz!.. Allah insaf versin... Bu dünyevî basit meslekler hocasız olmuyor da, ahiretin yolunu gösteren, binbir türlü tehlikesi olan, binbir türlü aldatmacası olan bir yolun mürşidi olması lâzım değil mi?.. Tehlikesi var... Yalanı var, yanlışı var, sahtesi var, istismarcısı var, sömürücüsü var... Mürşidsiz olur mu?..
Hocasız, mürşidsiz hiç bir iş olmaz, hiç bir meslek olmaz! Tasavvuf da mürşid-i kâmilsiz olmaz!... Mürşid-i kâmiller ayrıca mânevî bakımdan vazifeli insanlardır. Olur demekle, olmaz demekle onların keyfine de kalmış bir şey değildir.
Mürşide gerek yok demek veballi bir iştir. Bir insanı saptırırlarsa ne olacak?.. Hastalanırsa ne olacak, problemini nasıl çözecekler? Tam insanların doğru yola gelmesini sağlayacak mekanizmaya hücum ediyorlar. Kötü niyet var o zaman...
Sonra Hadis-i şerifte var: Şehidler cennete girecekler. Amma, alimler cennetin kapısındayken, Allah onlara diyecek ki: ''Durun, bekleyin! İstediklerinize şefaat edin, içeri girsinler!''


Prof.Dr.M.Es'ad Coşan (Rh.A)
--------------------------------------------------------------------------------

Zikir dersi mevzusunuda ilgilendirir ama arkadaşlar bir tavsiye olarak söyleyeyim öğrenci evinde olur, okulda olur, mahallede olur bir arkadaş bir dostumuz varsa ve intisablı değilse tasavvufada karşı değilse aman intisab etmesini sağlayın. o zikir dersini alsın yani genel manada zikir çeker ama ilerde bakarsınız o arkadaşlarımızın ne camiamızla ne arkadaşlarımızla alakası kalmıyor bunun sayısız örneği vardır. bu yolun haramisi çok onların ellerine düşebilirler bizim gibi güzide bir camiayı hocalarımız gibi en mükemmel alimlari tanıyıp sonraları savrulup gitmesinler bizden biri olduklarını hissetsinler yaşasınlar vazifelensinler.biz konyada intisab ettireceğimiz bir kardeşimize senin kazığını bir çakalım deriz. yani o kişinin kazığını çaktık mı artık irtibatı kolay kopmaz hem de vazifesini bilir. bu bizim üzerimizede vazifedir bilmeyene öğreteceğiz, sahih bir yer arayana rehber olacağız.

Bu yolun haramisi çok onların ellerine düşebilirler bizim gibi güzide bir camiayı hocalarımız gibi en mükemmel alimlari tanıyıp sonraları savrulup gitmesinler bizden biri olduklarını hissetsinler yaşasınlar vazifelensinler.

Size katılıyorum Mehmetemin kardeş!
Dediğiniz gibi çevremize. yakın dostlarımıza da tanıtalım,tanıtmaya çalışalım hocalarımızı.tasavvuf anlayışını anlatalım inş.
Rabbim razı olsun şimdiden..
selametle..

Sa.
Konuyla ilgisi olduğunu düşündüğüm bir noktaya burada temas etmek istiyorum.Özellikle camiamızın evlerinde kalan bazı öğrenci kardeşlerimizin hocalarımıza intisap edip, faaliyetlerin içinde yer aldıklarını ,fakat öğrencilik hayatları bitip farklı mekanlara gittiklerinde hizmet faktöründen uzaklaşıp, bir zamanlar mensubu oldukları camiamızı unuttuklarını gözlemlemekteyim.Bu vefasızlığın 2 nedeni olduğunu düşünüyorum. Hocalarımıza intisap etmenin, camiamıza katılmanın önemini, kıymatini yeterince anlayamamış olmalarıdır. 2. neden ise öğrenci evlerinde kalan bu kardeşlerimize cemaat olma, hizmet etme bilincinin verilememiş olmasıdır.
Şunu belirtmek istiyorum ki cemaatimizin bir ferdi olmak hizmet gördüğün yere hizmet etmeyi gerektirir...

AS.Evet çok haklısınız Gümüşhanevi kardeş.

İnşallah bizler de hizmet etmenin şuuru içinde ve bu şuurla haz duyan ve hizmet etme isteği daha da artan kişilerden olalım ve olmaya çalışalım.

Selametle kalın...

gümüşhanevi çok güzel yere temas etmiş aslında bende onun demek istediğini demeye çalışıyorum bir çok intisablı ortadan kaybolduğu gibi intisabı olmayan haydi haydi kayboluyor .ben çok kimseyle tanıştım öğrencilik yıllarında intisab etmiş aradan seneler geçmiş öğrnecilik bittikten sonra camiayla alakaları olmamış seneler sonra pişman ve mahcup bir şekilde gelenleri gördüm artık bizde iş aile kurduk bir sohbet grubu varsa katılalım diye yani hizmette bulunmak zor aslında belli yaştan sonra tesbih çekmek haftada bir sohbete katılmak pek zor olmayan bir davranıştır.size öğrenciyken himet edenler oldu birazda siz gittiğiniz yerlerde bu hizmete önayak olsaydınız ya.

intisabın şuurunu tam kavrayamayan var samimi olup olmadığını anlayamıyorsun öyleleri var ,samimi olup böyle işlere karışmayan çok çekingen insanlar var onun için cemaat şuuru iyi verilmeli ki yapılan hizmetler boşa gitmesin o kardeşlerimizde hizmet etsinler

bir sebebinide ben şöyle gördüm gelen öğrenci bilmiyor okurken intisab etmiş birde eski intisablı abiler var diyelim o şehrin yerlileri var camiadan kendini onlardan göremiyor biz öğrenciyiz bu abilerde bize işte 4 sene bakacaklar ilgilenecekler mantığında yani sende ihvansın artık falanca hocada ihvan falanca esnafta doktorda ihvan sen onlarla aynı statüdesin onlar nasıl sahipleniyorlarsa camiamızı hocamızı sende artık öyle sahiplenmelisin anlayışında olmalılar bu verilmeli pek bu anlayış verilemiyor gibi görüyorum ben

Mehmetemin kardeş sizi anlıyorum.Ben kendi adıma konuşucak olursam.Dediğiniz gibi bu anlayış yeterli derecede sunulmuyor.Olabilir.Fakat bu durum hizmetlerin bittiği anlamına gelmiyor.Herkes gereken çabayı kendi adına göstermeye çalışmalı.Karşımızdan beklemeyelim.Biz ne yapabiliriz veya ben ne yapmalıyımı konuşalım.Geçmişte yaşanan geçmişte kalmış.Bugünümüze bakalım.Bugün ne yaptım ben? sorusunu kendimize soralım.Kaç arkadaşıma iylikte bulundum ya da gönlünü hoş edebildim" bunları konuşalım.

rana 125 evet sizle aynı kanaatayim zaten hizmet bitmiştir gibi bir düşüncem yok . bir kişi bir eleştiri yaptımı eskiyi karıştırmayın diyorum bende zaten çok eski halini hizmetlerin yaş itibariylede bilmiyoruz başkalarından duyuyoruz .tabi biz ne yapabiliriz diye çabalamalıyız hizmetten asla vazgeçmemeliyizde ben bu yazıyı konum itibariyle bu işlerle daha içli dışlı olanlara karşı bir fikir olarak yazdım .ben kendi şehrimde okuduğum için kendi evimde kaldım onun için ben öğrenci evlerini ve faaliyetlerini dışarıdan gözlemledim.

Sağolu Mehmetemin kardeş.

Ben de çok kısa bir sür öğrenci evinde kaldım. Yurtta görevli kişiler tek etek ilgilenirlerdi öğrencilerle.Hatta bir keresinde ben grip olmuştum. 4.katta kalıyoruz.Ta 4.kattan 1. kata ıhlamur hazırlamak için inmişti. Ramazan aındaydık ve kadir gecesiydi o akşam.Yatsı ezanından sonra her odanın sorumlu ablası vardı.Bizim odanın da sorumlusu o akşam elinde bir küçük bir kitapçıkla geldi ve başladı okumaya.Abla dua okumaya başlayınca başı açık olan bir arkadaş başına bir başörtü aldı ve odadaki herkes ellerini açtı.Ve dua bittikten sonra herkes amin diyerek ellerini yüzüne sürdü.O günün gecesinde saat üç gibi herkesi teker teker kaldırdılar.Kadir gecesi diye.Alt kata bir indik yerde gazetelerin üzerine serilmiş uzunca bir sofra ve kandil helvası.

Bunları niye anlattım paylaşmak istedim. Bunları yaşadığımda henüz 19 yaşındaydım. İnsan bu güzel hatıraları unutamıyor. Hele hele bu yaşlarda. Gördüklerim beni çok etkilemişti. O yüzden paylaşmak istedim.

Selametle arkadaşlar..

çok güzel şeylere değinmişsiniz rana125 kardeş .bende bir süre lise 3 te öss için vakıflarımıza ait bir yurtta kamp yaptık 6 ay kadar 20 kişi birgünde ne bir tartışma oldu ne bir uyumsuzluk ,o dostalarımızla hala ayrılmadık ve devamlı toplanırız müsait oldukça ve arkadaşlarımızla beraber bir forumda kurup devamlı görüşüyoruz .tabi bende bunu niye yazdım bu uyumun dostluğun temelinde büyüklerimizin himmeti var yoksa kim birbiriyle bu kadar iyi dost olur.