Es'ad Coşan Rh.A Hocamız Hakkında Bir Yazı
Posted: 05 Aug 2007, 20:10
Prof. Dr. M. Es'ad Coşan Rh.A Hocamız'ın vefatı üzerine yazılmış etkileyici bir yazı...
Bir sabah bilirim ben; güneşin doğmadığı yada doğup da ısıtmadığı bir sabah? Ben ilk o sabah gördüm babamın ağladığını ve ben ilk o sabah gördüm babaların ağladığını. Beyaza siyah, ayrılığa gözyaşı düştü o sabah. Kırık dökük iki kelimeydi dudaklarımdan dökülen:
?--Hocaefendi öldü mü şimdi, biz yalnız mı kaldık??
Sorgulamıyorum bu ayrılığın sebebini; kadere rızayı öğrettin sen bana? Haykırmıyorum sesimin çıktığı kadar tasavvuftan, edepten, sevgiden binasip olanlara; sen sabrı öğrettin bana?
Bir cami hatırlarım ben maziyi kurcalayınca. Yüz binlerce insanın bir cenaze namazında saf saf oluşturduğu sevgi selini hatırlarım. üzüntüm şudur ki müridi olamadım sağlığında, küçük bir çocuktum henüz? Elini öptüm ama sadece bu kadar, onu yeteri kadar anlayıp ona layık bir talebe olamadım.
Tam 7 yıl oldu o şubat sabahının ardından. Gözlerimde yaş, dudaklarımda dua, özlemi yüreğimin taa derinliklerinde Es?ad Hocam?ın. O vuslatı yaşarken şimdi, ayrılık düştü benim nasibime. Özledim hem de çok, fotoğraflar avutmaya yetmiyor beni.
Dizinin dibinde olmak istiyorum şeyhimin. Üşüyor yüreğim yokluğunda?
Birileri başımı açıyor, diğerleri tarumar ediyor gönül bahçemi.
Her ay gelen Gülçocuk dergileri yok artık. ?Sen hafız oldun bile!? diyen sesin hala dün gibi kulaklarımda. Bülbül gülün vuslatını yaşarken, bir gonca var şimdi bahçemde. Kilometrelerce uzakta olsa da bana, varlığı her gün benimle. Rabıtalarda, radyomda, en önemlisi kalbimde...
Eteğine yapışıp ?Bırakmayın beni!? demek istiyorum ?Es?ad Hocam gitti, sizin öğrenciniz müridiniz olmaya layık mıyım?? diye sormak istiyorum. Kaybetmek istemiyorum. Yıllar önce keşfettiğim sevgi zincirinin bir halkası da ben olayım diliyorum. Seviyorum ve ona layık olmayı diliyorum...
FBŞ
Bir sabah bilirim ben; güneşin doğmadığı yada doğup da ısıtmadığı bir sabah? Ben ilk o sabah gördüm babamın ağladığını ve ben ilk o sabah gördüm babaların ağladığını. Beyaza siyah, ayrılığa gözyaşı düştü o sabah. Kırık dökük iki kelimeydi dudaklarımdan dökülen:
?--Hocaefendi öldü mü şimdi, biz yalnız mı kaldık??
Sorgulamıyorum bu ayrılığın sebebini; kadere rızayı öğrettin sen bana? Haykırmıyorum sesimin çıktığı kadar tasavvuftan, edepten, sevgiden binasip olanlara; sen sabrı öğrettin bana?
Bir cami hatırlarım ben maziyi kurcalayınca. Yüz binlerce insanın bir cenaze namazında saf saf oluşturduğu sevgi selini hatırlarım. üzüntüm şudur ki müridi olamadım sağlığında, küçük bir çocuktum henüz? Elini öptüm ama sadece bu kadar, onu yeteri kadar anlayıp ona layık bir talebe olamadım.
Tam 7 yıl oldu o şubat sabahının ardından. Gözlerimde yaş, dudaklarımda dua, özlemi yüreğimin taa derinliklerinde Es?ad Hocam?ın. O vuslatı yaşarken şimdi, ayrılık düştü benim nasibime. Özledim hem de çok, fotoğraflar avutmaya yetmiyor beni.
Dizinin dibinde olmak istiyorum şeyhimin. Üşüyor yüreğim yokluğunda?
Birileri başımı açıyor, diğerleri tarumar ediyor gönül bahçemi.
Her ay gelen Gülçocuk dergileri yok artık. ?Sen hafız oldun bile!? diyen sesin hala dün gibi kulaklarımda. Bülbül gülün vuslatını yaşarken, bir gonca var şimdi bahçemde. Kilometrelerce uzakta olsa da bana, varlığı her gün benimle. Rabıtalarda, radyomda, en önemlisi kalbimde...
Eteğine yapışıp ?Bırakmayın beni!? demek istiyorum ?Es?ad Hocam gitti, sizin öğrenciniz müridiniz olmaya layık mıyım?? diye sormak istiyorum. Kaybetmek istemiyorum. Yıllar önce keşfettiğim sevgi zincirinin bir halkası da ben olayım diliyorum. Seviyorum ve ona layık olmayı diliyorum...
FBŞ